Vinstri maðurinn í Sjálfstæðisflokknum

Nú stend ég sjálfan mig að því að vera hjartanlega sammála hverju einasta orði, sem fram gengur af munni Halldórs Halldórssonar, oddvita Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn. Og þegar svo er komið, er augljóslega eitthvað að.

Ég ætla að vitna í frétt RÚV:

Halldór segir að nú þegar kerfið ráði ekki við þetta þurfi að bæta við mannskap og bílum meðan verið sé að ná tökum á þessu.

og svo er haft eftir honum orðrétt:

„Eftir 60 ferðir að þá er orðið mjög dýrt að ferðast með ferðaþjónustu fatlaðra, kostar 1100 krónur ferðin, og það er bara alltof mikið.“

Eins og talað út úr mínu hjarta. En kemur þessi gagnrýni frá vinstri eða hægri?

Það kostar peninga að „bæta við mannskap og bílum“ og það kostar líka peninga að afnema þetta 60 ferða hámark. Og nánar tiltekið kostar það svokallaða skattpeninga, sem sjálfstæðismönnum er almennt illa við að innheimta.

Til samanburðar má vitna í grein Halldórs í Mogganum á þriðjudaginn (hér tekin af vefsíðunni betriborg.is):

Svigrúm til skattalækkunar á borgarbúa skapast ekki þegar reksturinn er eins og fjárhagsáætlun ársins 2015 ber með sér. Til að skapa slíkt svigrúm þarf að hefja minnkun kerfisins í áföngum og gera það sjálfbærara. Lækkun útsvars er besta kjarabótin fyrir heildina en það er engin von til þess að vinstri meirihlutinn í borgarstjórn skuldsettu Reykjavíkur fari í þá nauðsynlegu vegferð.

Gagnrýni Halldórs á ferðaþjónustu fatlaðra er sem sagt af því tagi, sem maður ætti að eiga von á frá VG og Samfylkingunni og mögulega líka bæði Bjartri framtíð og Pírötum, en ekki frá Sjálfstæðisflokknum.

En reyndar er þetta ekkert nýtt. Sjálfstæðismenn virðast oft verða furðu vinstri sinnaðir í minnihluta, vilja ausa úr sameiginlegum sjóðum til að bæta hvers kyns þjónustu og eiga til að gagnrýna vinstri meirihluta mjög harkalega frá vinstri – rétt eins og þeir væru staddir yst á vinstri vængnum.

Svo kveður við nokkuð annan tón þegar þeir eru komnir til valda.

En sem betur fer er það mið-vinstri-meirihluti sem ræður í borgarstjórn á þessu kjörtímabili. Hjá Degi B. Eggertssyni og öðrum borgarfulltrúum núverandi meirihluta fara orð og gerðir nokkurn veginn saman og við getum verið nokkuð viss, um að ferðaþjónustumálum fatlaðra verði kippt í liðinn.

Undir stjórn Sjálfstæðiflokksins grunar mig að orðin ein yrðu látin duga sem allra lengst.

Það er engu að síður alltaf dálítið spaugilegt, að sjá sjálfstæðismenn turnast og tala eins og rauðliðar – gerast allra öflugustu talsmenn þeirra þjóðfélagshópa sem búa við kröppust kjör.

Ég ætla samt að þakka Halldóri eitt atriði. Nefnilega svo kýrskýra afstöðu til 1100-króna fargjaldsins. Það hefur væntanlega verið ákveðið af stjórn Strætó. Það fyrirtæki er rekið sameiginlega af mörgum sveitarfélögum og að Reykjavíkurborg frátalinni, eru sjálfstæðismenn nánast alls staðar við völd.

Ég treysti því að Halldór nýti tengslin við flokkssystkini sín í Mosfellsbæ, Seltjarnarnesi, Kópavogi, Garðabæ og Hafnarfirði og gangi í það af fullum krafti að fá þetta aukagjald afnumið. Ég hygg að hann geti treyst á stuðning núverandi meirihluta í Reykjavík.