Sama lið, sama stefna

„Landspítalinn átti hvorki peninga fyrir launum starfsmanna né lyfjum haustið 2008 eftir hrun bankanna og var kominn í greiðsluþrot.“

Þannig lýsti Hulda Gunnarsdóttir þáverandi forstjóri Landspítalans stöðunni á spítalanum haustið 2008. Þannig skilaði þáverandi heilbrigðisráðherra Landspítalanum út úr góðærinu, ekki vegna peningaleysis heldur vegna pólitískrar stefnu.

Fyrstu árin eftir Hrun var Landspítalinn rekinn innan ramma fjárlaga. Það tókst með góðri samvinnu stjórnvalda og stjórnenda spítalans sem höfðu sameiginlega framtíðarsýn á rekstur og uppbyggingu nýs spítala og heilbrigðiskerfisins. Þegar þáverandi forstjóri Landspítalans fékk upplýsingar um innihald fyrsta fjárlagafrumvarps ríkisstjórnar hægriflokkanna, sagði hann upp störfum með þeim orðum „… að hann ætlaði ekki að taka þátt í því að taka (Landspítalann) fram af brúninni.“ Nú er komið á daginn að aðvörunarorð hans voru á rökum reist eins og reyndar flestir vissu.

Það skiptir því hvorki máli hvort til er nægilegt fé í ríkissjóði eins og var fyrir Hrun eða hvort það er af skornum skammti eins og hefur verið eftir Hrun.

Það er einfaldlega markmið sjálfstæðisflokksins að knésetja Landspítalann og rústa þar með opinbera heilbrigðiskerfinu.

Það sem er að gerast núna er endurtekning á því sem gerðist fyrir Hrun enda um sömu menn og sömu stefnu að ræða.

Hvernig ætti annað að vera?