Háborð sýndarveruleikans

Stjórnarskrármálið er dæmigert fyrir íslenskt valdakerfi. Stjórnmálamenn vilja ákveða sjálfir hvort breyta eigi einhverju í Stjórnarskránni og þá hverju og hvernig það sé gert. Þeir handvelja aðila í málið sem hafa ásættanlega skoðun  á málinu.

 

Ráðandi stjórnmálamenn þola ekki afskipti almennings af þessu máli. Þjóðfundur sem valinn var með slembiúrtaki úr þjóðskrá varð ótækur að mati þeirra. Stjórnlagaráð kosið af þjóðinni var einnig ótækt og pöntuð ógilding á kosningunni frá Hæstarétti.

 

Stjórnarskrá sem unnin var úr niðurstöðum Þjóðfundar og skýrslu Stjórnlaganefndar í samstarfi við þjóðina og síðan samþykkt af 67% þjóðarinnar gekk heldur ekki að mati stjórnmálamanna. Það voru einungis 36.302 kjósenda eða 16% kosningabærra manna höfnuðu tillögu Stjórnlagaráðs.

 

Aðfaraorð Stjórnalagaráðs að nýrri stjórnarskár : Við sem byggjum Ísland viljum skapa réttlátt samfélag þar sem allir sitja við sama borð. Ólíkur uppruni okkar auðgar heildina og saman berum við ábyrgð á arfi kynslóðanna, landi og sögu, náttúru, tungu og menningu.

Ísland er frjálst og fullvalda ríki. Hornsteinar þess eru virðing fyrir lögum, frelsi, jafnrétti, lýðræði og mannréttindi.

Stjórnvöld skulu vinna að velferð íbúa landsins, efla menningu þeirra og virða margbreytileika mannlífs, lands og lífríkis

Við viljum efla friðsæld, öryggi, heill og hamingju á meðal okkar og komandi kynslóða. Við einsetjum okkur að vinna með öðrum þjóðum að friði og virðingu fyrir jörðinni og öllu mannkyni.

Í þessu ljósi setjum við okkur nýja stjórnarskrá, æðstu lög landsins, sem öllum ver að virða.

 

 

Þegar aukinn meirihluti þjóðarinnar hafði samþykkt niðurstöðu Stjórnalagaráðs fannst hinni íslensku valdastétt illa að sér vegið. Nokkrir handvaldir aðilar úr Háskólaumhverfinu sem höfðu starfað með Stjórnlagaráði var skipað að taka U-beygju og þeir snérust af öllu afli gegn tillögum Stjórnlagaráðs um endurnýjun stjórnarskrárinnar.

 

Háskólinn varð þannig að háborði sýndarveruleikans þar fengu einungis að taka til máls skoðanabræður valdastéttarinnar. Hlutunum var snúið á haus og Stjórnlagaráðsmönnum stillt upp sem talsmönnum hins illa, þess er vandlega gætt á þessum á „kynningarfundum“ Háskólanna um breytingar á stjórnarskránni að ráðsliðar fengu ekki tækifæri til þess að koma sjónarmiðum sínum á framfæri.

 

Stjórnmálamenn valdastéttarinnar hrópuðu örvæntingafullir á hinu hæstvirtu Alþingi um að þjóðin væri að fremja valdarán og hrifsa til sín völdum og þjóðarauðnum frá sjálfskipaðri valdastéttinni.

 

Aldrei í sögu nokkurs lýðræðisríkis hefur það gerst að valdhafar fari gegn jafn afgerandi niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslu, þaðan af síður að valdhafar grípi til þess örþrifaráðs að gefa sér atkvæði þeirra sem heima sátu. Í öllum lýðræðislegum kosningum er það niðurstaða þeirra sem mæta á kjörstað sem ræður, einungis þarf að tryggja að allir hafi greiðan aðgang að kjörklefa.

 

Þegar talsmenn íslenskra valdhafa áttuðu sig á að þeir hefðu orðið sér til háðungar um gjörvallan hin lýðræðislega heim, var gripið til örvæntingarfullra skýringa „Þjóðaratkvæðagreiðslan var síðan líka gölluð; þar var spurt spurninga um sum mikilvæg atriði stjórnlaganna en ekki önnur, þannig að hún veitti heldur takmarkaða leiðsögn.“

 

Hið íslenska afbrigði var staðfest, ef almúginn kýs ekki í samræmi við vilja valdastéttarinnar, þá hefur lýðurinn fengið ranga tilsögn og gripið til þeirrar einstæðu túlkunar að ógreidd atkvæði hefðu fallið valdhöfunum í vil.

 

Vald þjóðarinnar er stjórnarskrárvarið, það er hún sem setur stjórnvöldum leikreglur. Í þjóðaratkvæðagreiðslum ræðst niðurstaðan ætíð af vilja meirihluta þeirra kjósenda sem mæta á kjörstað og taka þátt í leynilegri atkvæðagreiðslu.

 

Vald sem ekki er sprottið frá þjóðinni verður aldrei annað en ofbeldi sem beint er gegn henni. Vilji þjóðarinnar er vilji samfélagsheildarinnar og sá vilji fer saman við almannahagsmuni.

 

Stjórnvald sem vill kallast réttmætt á hverju sinni að lúta skilyrðislaust niðurstöðum í þjóðaratkvæðagreiðslum. Í öllum lýðræðisríkjum lúta stjórnmálamenn án nokkurra skilyrða niðurstöðum þjóðaratkvæðagreiðslna. Þar gildir hið eina að öllum sé tryggður aðgangur að kjörklefa til þess að nýta sér vald sitt, annað er grímulaust valdarán.

 

Mikilvægir þættir lýðveldishugmynda um lýðræði eru forsendur upplýstrar umræðu en þessir þættir hafa verið  hunsaðar af stjórnmálamönnum. Beint lýðræði með þátttöku almennings með heimildum til þess að tiltekinn hluti þjóðarinnar geti krafist þjóðaratkvæðagreiðslna var áberandi í kröfum þjóðfunda og tillögum Stjórnlagaráðs.

 

Fáránleikakenning ríkisstjórnarinnar er þeir séu herrar en ekki þjónar þjóðarinnar. Sú nálgun er hreinlega súrrealískt að þeir telji það ómöguleika að þjóðin ætlist til þess að þeir fylgi eftir faglega og samviskusamlega niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslu.