Aumingjavæðing Íslands

Í umræðunni um Grikkland virðast margir hafa gleymt því í hvaða stöðu við vorum árið 2008 þegar ríkisstjórnir Íslands reyndu að fá lán frá Rússum og Kínverjum þegar ljóst var að Norðurlöndin og BNA höfðu alfarið hafnað frekari lánafyrirgreiðslu, nema þá í gegnum AGS og þá um leið tryggingu fyrir því að skipt yrði um stefnu í íslenskri efnahagsstjórn.

 

Þá voru nokkrir þingmenn og ráðherrar (reyndar einnig forseti vor) sem sögðu að norrænu þjóðirnar væru helstu óvinir Íslands. Það varð að þvinga íslenska ráðamenn til þess að taka á vandanum. Sama og er að gerast í Grikklandi.

 

Margir virðast einnig hafa gleymt því að yfir okkur hangir um 600 milljarða skuld vegna lífeyrisskuldbindinga ríkissjóðs Íslands og sú skuld fer hratt stækkandi á komandi árum sakir þess að þeir hópar sem eru að komast á lífeyrisaldur fara hratt stækkandi og stjórnmálamennirnir hafa ávalt vikið sér undna því að taka á þessum vanda. Sama og er að gerast í Grikklandi.

 

Margoft hefur verið á það bent hversu vel Norræna módelið hafi heppnast. Þar ríki mesta hagsældin, öruggasta umhverfið og mesti jöfnuðurinn. Norræna módelið byggir á öflugu velferðarkerfi, vel skipulögðum og öguðum markaðsbúskap. Það er undirstaða að hægt er að fjármagna öflugt velferðarkerfi. Þetta er verið að eyðileggja þessa dagana.

 

Á Norðurlöndum eru öflugustu stéttarfélög í heiminum og hvergi eru þau eins virkir þátttakendur í mótum samfélagsins. Það er ástand sem íslenskir hægri menn þola ekki og vilja ganga langt til þess að ráðast að verkalýðsfélögunum. Þetta er verið að eyðileggja, gerð er atlaga að samtökum hjúkrunarfólks og samtökum háskólamanna.

 

Núverandi ráðherrar og stjórnþingmenn hafa í opinberri umræðu haldið því fram að hér séu verkföll vegna þess að það séu Samfylkingarmenn sem stjórni verkalýðsfélögunum. Þeir virðast ekki átta sig á því að það eru í gildi lög sem sett voru 1996 og kveða á um að forysta verkalýðsfélags verður að bera það undir félagsmenn ef fara á í verkfall.

 

Hinum Norðurlöndunum er öflugt og agað eftirlit á hendi stjórnvalda. Gegn þessu hefur verið barist hér á landi og það úthrópað sem einhver vinstra kjaftæði um eftirlitsiðnaða og jafnvel hafa sumir af áberandi stjórnarþingmönnum líkt því við kommúnisma, ef endurskoða á kvótaeign og fákeppni eða taka upp agaðri vinnubrögð við stjórnsýsluna með því að tengja hana betur við það kerfi sem ríkir á hinum Norðurlöndunum.

 

Þekkt er að hvernig hinir svokölluðu hægri menn hér á landi hafa haft allt á hornum sér hvað varðar hið norræna velferðarsamfélag og taka vart til máls um það öðru vísi en með allskonar aulabröndurum eins og td „aumingjavæðingu vinstra fólksins“.

 

Hægri menn ganga markvist fram gegn velferðarkerfinu. Valdablokkir þeirra hafa náð til sín einokun og hér ríkir fákeppni og vaxandi fátækt á meðan þeir sem eru ríkir verða sífellt ríkari vegna markvissra aðgerða ríkisstjórnar ríka fólksins, eins er staðfest í nýlegum könnunum.

 

Raunverulegt frelsi fæst aldrei ef við látum ginnast af hinni ofsafengu neysluhyggju sem hér hefur verið boðuð undir nafninu að vera hægri stefna. Þeir sem hafa andæft eru nefndir vinstri menn og það er eitthvað vont eftir því sem haldið er fram.

 

Frjálsasta fólk sem ég þekki býr á hinum Norðurlöndunum, en þetta fólk er stolt af sinni stefnu með frjálsu hagkerfi sem stendur upp í hárinu á sérhyggju og eignatilfærslum frá mörgum til fárra. Ef það er einhver vinstri villa þá er ég afskaplega stoltur að vera í þeim hóp.