trusted online casino malaysia
Ritstjóri Herðubreiðar 27/02/2019

Verði okkur að góðu

Karl Th. Birgisson skrifar

Fyrirmyndarfólkið af Klaustri hélt uppi samræðum við sjálft sig á alþingi fram eftir nóttu.

Þau virtust vera edrú. Það var ágætt, en breytti samt eiginlega engu.

Tilefnið var stjórnarfrumvarp um ýmis gjaldeyrismál og viðskipti með krónuna. Við sem héldum að gjaldeyrishöftum hefði verið aflétt og dásamlega krónan okkar væri jafn yndisleg og hún hefur alltaf verið. En svo er hugsanlega ekki, öllum að óvörum.

Meginstefin í máli þingmannanna – á milli þess sem þau hrósuðu hvert öðru fyrir góðar ræður – voru þessi:

  1. Ríkisstjórnin er að gefast upp fyrir vondum útlendingum. Það er nú annað en þegar þjóðhetjan Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var forsætisráðherra – þessi sem laug alveg sjálfkrafa í sjónvarpsviðtali um Wintris, fyrir utan sneypuförina á Bessastaði til þingrofs og allt hitt. Það er líka honum að þakka að íslenzkt efnahagslíf fékk svona frábæra niðurstöðu úr Icesave.
  2. Þessi landráð þurfa ekki að koma á óvart enda hafa flestir nema ræðumenn sjálfir orðið uppvísir að því að „lúta erlendu valdi“. Einkum Evrópusambandinu vitaskuld. Ég sofnaði áður en þeir færu að nefna Soros, en þó ekki áður en Bergþór Ólason kvartaði yfir orðbragði sem fólk kæmist upp með. Það væri jafnvel „fruntalegt“ og óboðlegt. Þá slökkti ég.
  3. Þingmennirnir stóðu þarna fram eftir nóttu af því að þá vantaði upplýsingar, að eigin sögn. Hér að ofan má lesa langa greinargerð með frumvarpinu og hér má lesa álit meiri hluta efnahags- og viðskiptanefndar, að fengnum umsögnum og samtölum við gesti nefndarinnar. Undir það skrifa allir nefndarmenn nema einn. Svo óheppilega vildi til að fulltrúi fyrirmyndarfólksins í nefndinni, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, mætti ekki á fundi við við afgreiðslu málsins. Óvenjulegt af svo vinnusömum þingmanni og velkomnum gesti á sínum eigin vinnustað.

Hér væri náttúrlega hægt að halda áfram, en til þess skortir mig geð. Flokkur fyrirmyndarfólksins reynir að nota þetta mál til þess að endurvekja gamla Icesave-rómantík, sem er að flestu leyti fullkomin þvæla, en virkar samt enn á suma kjósendur og Davíð Oddsson. Gott og vel. Það er bara hefðbundin, gamaldags pólitík.

Tvennt stendur þó eftir: Annars vegar að þingmenn fyrirmyndarflokksins hefðu ekki þurft að standa í ræðustól fram undir morgun ef á Íslandi væri nothæfur gjaldmiðill. Málið sjálft snýst nefnilega um hann. Hvað á að gera við tugi milljarða af ónothæfum krónum? Það er sagan endalausa og gæti hvergi gerzt annars staðar á sæmilega byggðu bóli.

Hitt er erfiðara að fást við án þess að verða dónalegur:

Það virðist ekki einu sinni hafa hvarflað að þingmönnum Miðflokksins að hugsanlega vilji fáir eiga orðastað við þá af því að þeir standa fyrir það allra versta sem íslenzk stjórnmál bjóða upp á. Hvort sem það er nú kvenhatur, hómófóbía eða grófgerð þjóðernishyggja. Listinn gæti verið lengri um seli, hjól og stóla. – Já, og endilega ekki trúa mér um þetta. Upptökurnar nægja.

Nema náttúrlega þær séu upplognar og rétt að lögsækja öryrkjana.

Mig langaði að hafa fyrirsögnina á þessum pistli „Fríkin fríka út“, en mamma heitin bannar mér það. Maður segir ekki svoleiðis um fólk. Ekki einu sinni þetta fólk.

En verði okkur samt vonandi að góðu.

Karl Th. Birgisson

1,465