Leikhús
Það er stríð í Þjóðleikhúsinu. Stríð. Leikverk, tónlist, sviðsmynd. Mætti heita leiktónverk eða tónleikverk fyrir svið. Hrífandi leikur. Töfrar.
Ragnar Helgi Ólafsson, skáld og myndlistamaður skrifar um verkið í sýningarskrá. Það er áhætta fólgin í að fjalla um svo margslungið listaverk sem þetta. En það tókst ágætum eins og hvaðeina sem Stríð varðar. Þetta er upp úr skránni, tekið í heimildarleysi:
“Tjald upp. Tjald niður. Þessir tveir atburðir afmarka Stríð Ragnars Kjartanssonar og Kjartans Sveinssonar. Í upphafi verksins birtist okkur hermaður á heljarslóð vígvallarins að lokinni orrustu. Hann grætur, ákallar guð, öskrar, ásakar, syrgir fallna félaga sína. Þannig hefst verkið. Þannig lýkur því reyndar líka. Og á milli þessa upphafs og þessa endis gerist reyndar fátt annað en þetta: Maður þjáist.”
Sinfóníuhljómsveit Íslands leikur. Sviðið leikur. Hilmir Snær Guðnason leikur. Úr varð leikhús í orðsins bestu merkingu. Og víðustu.
- Sálumessa - 02/07/2020
- Umhverfisvændi - 21/04/2020
- Er brennivínið besti kostur? - 26/03/2020