Íslandsmeistarinn

Herra Ólafur Ólafsson, framkvæmdamaður, skipakóngur, fjárfestir og stóreignamaður er ótvíræður Íslandsmeistari í blekkingum samkvæmt opinberri skýrslugerð. Á götumáli samanstanda blekkingar hans af svikum, minnisleysi og lygum. En þannig orð á ekki að nota um fíniríismann og höfðingja. Jafnvel þótt hann hafi áður verið dæmdur í tukthús fyrir líkar sakir og nú hefur verið upplýst um, en þá samanstóðu blekkingar hans bara af nafnafölsunum og þjófnaði.

Eins og fram hefur komið í fjölmiðlum á liðnum vikum var Ólafur leystur frá Kvíabryggju, þar sem hann sat vegna fyrri blekkinga, og færður í hús hjá Samhjálp því að hann hafði hagað sér óaðfinnanlega í tuktinu. Hann var góður við aðra fanga eins og um getur í fréttum sem bárust út fyrir múrana, að hann hafi pantað rauðvín og reiðnámsskeið fyrir félaga sína úr Arion, þá þeirra sem sátu inni með honum. Og jafnvel borgað sjálfur fyrir hvort tveggja. Sem Samhjálparnautur getur hann valsað um fjármálaheiminn með ökklaband og stundað iðju sína; rekið skipfélag, stundað peningatilfærslur á milli aflandseyja og keypt lóðir fyrir miðjarða í Reykjavík.

En nú gæti hafa dregið uppá himininn hjá herra Ólafi. Mennirnir með öfundargenin hafa loks, eftir meira en áratug, áttað sig á því hvernig hann fléttaði sín bönd, hann Ólafur. Og birt skýrslu um málið. Opinberlega. Og fengið inni í öllum fjölmiðlum og þannig hrakið Ólaf með ökklabandið út í hið þrengsta horni. Það er fullyrt að þeir ætli að kæra hann fyrir að hafa stolið Búnaðarbankanum og breytt honum í Arion-banka með sjónhverfingum. En Ólafur mann ekkert eftir þessu; æ am sorrí, segir hann sem vonlegt er. Eigi að síður ætla öfundarmennirnir að þjarma að honum fyrir vikið, taka af honum ökklabandið og stinga honum í djeilið. Og meðan hann kúldrast þar munu þeir láta kyrrsetja allar eigur hans og selja þar til fullt verð er fengið fyrir Búnaðarbankann. Að því loknu fær Ólafur kannski smá frí úr fangelsi, en ökklabandið fær hann ekki aftur fyrr en flokksvinir hans eru komnir til valda í dómsmálaráðuneytinu.